Η Αδελφότητα Ελληνίδων Κυριών ιδρύθηκε στις Βρυξέλλες, την 1η Ιουνίου 1926, με σκοπό τη θεμελίωση της πρώτης Ορθόδοξης ελληνικής εκκλησίας στην πρωτεύουσα του Βελγίου.
Επί οκτώ χρόνια οι κυρίες της Αδελφότητας συγκέντρωναν χρήματα, με ζήλο και κόπο, και τελικά κατάφεραν να αγοράσουν στις 7 Φεβρουαρίου 1933 το κτίριο της Rue de Stassart 92 στην περιοχή Ιxelles και να διαρρυθμίσουν το ισόγειο στον γνωστό σε όλους μας σήμερα, Ιερό Ναό των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ.
Η αφιέρωση του ναού στους Αρχαγγέλους έγινε για να τιμηθεί η πόλη των Βρυξελλών, της οποίας ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι ο πολιούχος. Ο ναός γίνεται γνωστός και ως «Μικρή Εκκλησία».
Στο πρώτο καταστατικό της Αδελφότητας ορίστηκε ότι αυτή τελεί υπό την αιγίδα του Επισκόπου Θυατείρων1 και του διαπιστευμένου, υπό του Βασιλέα του Βελγίου, την Αυτού Εξοχότητα Υπουργό της Ελλάδος, ως Επίτιμων Προέδρων, και του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στο Βέλγιο, ως Επίτιμου Αντιπροέδρου της Αδελφότητας. Σημειώνεται ότι οι τίτλοι αυτοί είχαν καθαρά τιμητικό χαρακτήρα.
Τον Απρίλιο του 1933 ο μακαριστός Μητροπολίτης Θυατείρων κυρός Γερμανός τέλεσε τα θυρανοίξια του Ιερού Ναού με ανάδοχο τον γνωστό στην ελληνική παροικία εμποροβιομήχανο κ. Ι. Κλήμη.
Η Αδελφότητα, απο την ίδρυση του Ναού, κάλυπτε τα έξοδα συντήρησης και λειτουργίας του Ναού καθώς και την αμοιβή του Ιερέα, που περιστασιακά ερχόταν από την Αμβέρσα για να λειτουργήσει στο Ναό.
Με πρωτοβουλία της Αδελφότητας λειτούργησε ελληνικό σχολείο στην αίθουσα του πρώτου ορόφου του κτιρίου. Ο δεύτερος και τρίτος όροφος χρησιμοποιήθηκαν ως κατοικία του ιερέως και γραφεία της ενορίας.
Κατά τη διάρκεια του B΄ παγκοσμίου πολέμου ο ναός εμπλουτίστηκε με τέμπλο και εικόνες του αγιογράφου κ. Σ. Πελεκάση.
Από το 1965 και μετά, ο ναός άρχισε να είναι πλέον πολύ μικρός για να χωρέσει τους Έλληνες που είχαν έρθει να εγκατασταθούν στις Βρυξέλλες όταν έληξαν τα συμβόλαια εργασίας τους στα ανθρακωρυχεία της Βαλλονίας.
Μετά από επίπονες διαπραγματεύσεις με τους Φλαμανδούς Ιησουίτες και την Καθολική Εκκλησία, ο τότε επίσκοπος Γαλλίας (που είχε ορισθεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και ως Έξαρχος Βελγίου), κατάφερε να παραχωρηθεί προς χρήση ο Ναός των Φλαμανδών στην av. de Stalingrad 34, με τον όρο όμως η Αδελφότητα να συντηρεί και τους δύο ναούς.
Μετά την ίδρυση της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου (1969) και την τοποθέτηση του πρώτου Μητροπολίτου, του μακαριστού κυρού Αιμιλιανού Ζαχαρόπουλου, χρησιμοποιήθηκε ο πρώτος όροφος του κτιρίου της Αδελφότητας για να στεγάσει τα γραφεία της νεοσύστατης Μητρόπολης μέχρι την αγορά του Μητροπολιτικού μεγάρου.
Το 1970, η Αδελφότητα μαζί με άλλους φορείς βοήθησαν οικονομικά στην διαμόρφωση σε Μητροπολιτικό Γραφείο, του διαμερίσματος που είχε αγοραστεί στην οδό Jules Lejeune.
Λόγω κτιριακών και άλλων προβλημάτων, η λειτουργία του Ναού έπαυσε από το 1976 έως το 1984. Αυτό δεν εμπόδισε όμως την Αδελφότητα να εκτελεί κανονικά τις δράσεις της.
Από το 1984, η Αδελφότητα, μεταβάλλει επισήμως τους σκοπούς της, όπως αναγράφονται στο καταστατικό της, και επικεντρώνεται σε φιλανθρωπικές δράσεις και δωρεές προς συνανθρώπους μας σε ανάγκη αλλά και σε κάθε άλλη ενέργεια για την προώθηση της γενικότερης ελληνικής παιδείας.
Το 1984 η Αδελφότητα αποφάσισε να δωρίσει το ναό και το κτίριο της Rue de Stassart 92 στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, διατηρώντας την επικαρπία του πρώτου ορόφου για όσο υφίσταται σαν νομική οντότητα.
Ο πρώτος όροφος του κτιρίου αποτελεί ακόμη και σήμερα την έδρα της Αδελφότητας.
Από το 1984, ο Ναός λειτουργούσε περιστασιακά. Μετά τη δωρεά του κτιρίου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και την εκτέλεση σημαντικών έργων συντήρησης των προσόψεων του κτιρίου, από την Ιερά Μητρόπολη Βελγίου (η οποία ορίστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως Υπεύθυνη για την συντήρηση και λειτουργία του κτιρίου), το κτίριο ξεκινά να λειτουργεί το 1988 ως κανονική ενορία πλέον.
Στις 11 Νοεμβρίου 1995 μετά από σημαντικές εργασίες ανακαίνισης εσωτερικά στο κτίριο, έγιναν τα εγκαίνια του αναμορφωμένου Ναού.
Το 1987 αγοράστηκε από την Εξαρχία Βελγίου με σημαντική χρηματική συνεισφορά της Αδελφότητας, ο Μεγάλος Ναός της av. de Stalingrad 34, ο οποίος μέχρι και σήμερα αποτελεί τον Μητροπολιτικό Ναό.
Σήμερα η Αδελφότητα συνεχίζει το έργο της στηρίζοντας άπορους, ασθενείς, οικογένειες και κάθε συνάνθρωπο που χρειάζεται τη στήριξή της είτε στο Βέλγιο, είτε στην Ελλάδα.
- Συνεισφέρει σε ιδρύματα, ορφανοτροφεία και γηροκομεία,
- Συμμετέχει στη δράση φιλανθρωπικής ομάδας με στήριξη των ασθενών και συγγενών συμπατριωτών μας στο νοσοκομείο Saint–Luc, κάθε Σάββατο μεταξύ 13:00 και 15:00, στην αίθουσα Carrefour spirituel
Η ιστορία της Αδελφότητας, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Ιερό Ναό που λειτούργησε για πρώτη φορά το 1933 και συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι και σήμερα.
Με βάση τον Ναό (στο ισόγειο) και την έδρα της (στον 1ο όροφο) στο ίδιο πάντα κτίριο, η Αδελφότητα ασκεί έντονη γενικότερη φιλανθρωπική δράση, καθώς οι πιστοί συνευρίσκονται σε κοινό χώρο, βοηθούν οικονομικά τους σκοπούς της Αδελφότητας αλλά -άμεσα και έμμεσα- και την λειτουργία της Εκκλησίας.
Για τον λόγο αυτό, παρατίθενται στην συνέχεια κάποια λίγα ιστορικά περισσότερο στοιχεία για τους Ιερείς του Ναού και στενούς συνεργάτες της Αδελφότητας στο έργο της:
- Πρώτος Ιερατικός Προϊστάμενος κατά την Δεύτερη Περίοδο (1963-1988), ήταν ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου Αρχιμανδρίτης π. Εμμανουήλ Αδαμάκης, ο σημερινός Μητροπολίτης Γαλλίας (1987-1995).
- Το 1996 μετά την προαγωγή και χειροτονία σε βοηθό Επίσκοπο του π. Εμμανουήλ τοποθετούνται στην ενορία ως εφημέριος ο π. Σπυρίδων Αντωνίου και ως Ιερατικός Προϊστάμενος ο π. Σπυρίδων Αποστολάκης.
- Το 1999 παραμένει στην ενορία ως Ιερατικός Προϊστάμενος μόνο ο π. Σπυρίδων Αποστολάκης μέχρι το 2017 οπότε και συνταξιοδοτείται.
- Το 2017 αναλαμβάνει Ιερατικός Προϊστάμενος ο π. Σταύρος Τριανταφύλλου.
Παρατήρηση: Περισσότερες και αναλυτικότερες πληροφορίες θα αναρτηθούν μετά την μελέτη του Ιστορικού Αρχείου της Αδελφότητας.
Διασταύρωση στοιχείων έγινε και από το βιβλίο “Η πεντηκονταετηρίδα της ιεράς Μητρόπολης Βελγίου και Εξαρχίας Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου”, Παναγιώτης Γιαννόπουλος, Βρυξέλλες, 2019
_____________________________________
1 Μητρόπολη Θυατείρων: Α΄ Περίοδος (Η Μητρόπολη Καλύπτει όλη την Δυτική Ευρώπη, 1922-1962), Β΄ Περίοδος (Γίνεται Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρεττανίας και καλύπτει την Μ. Βρεττανία και την Ιρλανδια, 1963-1988)